#3 W dawnej Barcelonie... czyli "Marina" autorstwa Carlosa Ruiza Zafóna

"Piętnaście lat później nawiedziło mnie wspomnienie tamtego dnia. Zobaczyłem chłopca błądzącego pośród mgieł spowijających dworzec Francia i imię Marina zabolało znowu jak świeża rana. Wszyscy skrywamy w najgłębszych zakamarkach duszy jakiś sekret. A oto moja tajemnica."

Historia ta rozgrywa się w dwudziestowiecznej Barcelonie. Óscar Drai, wychowanek szkoły z internatem, codziennie wymyka się ze szkoły, aby zwiedzać pobliskie podupadające budowle. Pewnego dnia do jednego z domów zwabia go piękna muzyka. Tak chłopak poznaje fascynującą Marinę. Óscar i Marina zaprzyjaźniają się, a pewnego dnia dziewczyna pokazuje mu zapomniany cmentarz, na którym co miesiąc pojawia się tajemnicza kobieta w czerni. Zostawia ona różę na bezimiennym grobie, opatrzonym jedynie wizerunkiem tajemniczego czarnego motyla z rozpostartymi skrzydłami. Przyjaciele postanawiają ją śledzić i od tego momentu ich życie wywraca się do góry nogami...

"Marina" jest czwartą z kolei powieścią hiszpańskiego pisarza Carlosa Ruiza Zafóna. I, tak jak poprzednim, nie brakuje jej wspaniałych opisów, tajemniczości, przygody oraz nutki grozy. Historia z początku niepozorna, później okazuje się być niesamowicie zapętlona i przyprawiająca o dreszcze. Ciała zniekształcone chorobami, śmierć i eksperymentowanie z ludzkim ciałem to niektóre z obrazów, jakie można znaleźć w tej powieści. Krok po kroku wraz z dwójką głównych bohaterów poznajemy mroczną przeszłość człowieka, który nie potrafił pogodzić się ze zrządzeniami losu i matki natury. 

W powieści jednak, oprócz zagadki, którą starają się rozwikłać bohaterowie, otrzymujemy również historię pięknej przyjaźni, jaka nawiązuje się pomiędzy Óscarem i Mariną. Towarzyszymy bohaterom, kiedy nawiązują ze sobą coraz głębszą relację. Początkowa fascynacja i wzajemne zainteresowanie, na naszych oczach powoli przekształcają się w przyjaźń i zaufanie, a później również w coś głębszego. Odkrywamy ponurą historię rodziny Mariny i wraz z Óscarem stopniowo poznajemy skrywane przez dziewczynę sekrety.

"Czasami to, co najbardziej prawdziwe, dzieje się tylko w wyobraźni. Wspominamy to, co nigdy się nie wydarzyło"

"Marina" to powieść bardzo przygnębiająca i smutna. Daje wiele do myślenia i zdecydowanie nie jest lekkim czytadłem. Gorąco polecam ją każdemu, tak jak inne powieści tego autora.

Moja ocena: 8,5/10